Karanlığın İçindeki Işık Işığın İçindeki Karanlık_{Şiirler (1980-2008)}

1955 Rize-Ardeşen'de doğdu. Samsun Öğretmen Okulunu, Samsun Eğitim Enstitüsü'nü bitirdi. Daha sonra Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi'nde lisansını ve yüksek lisansını tamamladı. Milli Eğitim Bakanlığı, Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı'nda, Eğitim Uzmanı olarak görev yaptı. 2001 yılında emekli oldu. Ayla Yakıcı, birçok kişisel ve karma resim sergileri açtı. Fotoğraf sanatıyla ve soyut sanat eğitimiyle ilgili tez çalışmaları yaptı. Çocuklar için: Evren ve Çocuk (Biçimlemeler-Boyamalar) kitaplarını hazırladı. "Evrensel Gerçekler" adlı (Çocuk Şiirleri) kitabının hazırlık çalışmalarını tamamladı. Çeşitli dergilerde bazı makaleleri ve şiirleri yayımladı. 1980'den bu yana çalışmalarını sürdürmektedir. Estetik ve felsefeyle ilgili deneme yazıları yazmaktadır. Gece ve Gündüz, karanlık ve aydınlık bıkıp usanmadan birbirlerini takip eden zaman... Hareketlerin hiç susmadığı, rüyaların ve bilinçaltının uyanık olduğu yıldızların, ayın aydınlattığı, karanlık geceler... Tüm gerçekleri bütün çıplaklığıyla ortaya çıkartan çirkinlik ve güzellikleri gösteren ışık... Aydınlık ve Gündüz... Kendisi sürekli yanan güneş... İşte zıtlıklar içerisindeki uyumluluk... Sonsuz sevgi ve gelişme boyutunu da şiire taşır. Denge ve ahengin ritmsel coşkusu, duygulanımlardaki insansal gerçekler Evrensel algılardaki hedeflerin düşüncelerde irdelenmesi... Şiirsel yolculukların da buluşma noktaları olur. Çöken Zaman Gün alevlere bulandı. Karanlık gecelerde Yıldızlar yıldızlarla çoğaldı. Ay göründü geceden Gölgeleri gölgelerle oynattı. Gül, gülün kucağına düşerken. Sürüler boşlukları sardı. Devin ağırlığıyla çöken zaman. Örümceğin ağına bile dokunmadı. Bir ses, bir sese dolandı. Çemberler bizlerle büyürken Sonsuzluklar sonsuzlukları çoğalttı.